Stefan schrijft: ‘Lieve opa, ik heb een nieuwtje. Vannacht ben ik uit m’n bed gerold. Dat komt omdat ik zo gek droomde. Zal ik eens vertellen wat ik droomde? Niet lachen, hoor! Ik werd in een poepsloot naar beneden gezogen, want het ijs brak. Ik kon er niet meer uitkomen, maar zonk dieper en dieper. Toen was ik in een andere wereld, waar enge beesten waren. Er was vuur in hun mond en ik moest in de maag van een zo’n eng beest wonen. Mamma hoorde een grote bons en vond mij op de grond voor het bed. Gelukkig had ik niks. Opa, ik kan niet verder schrijven, want ik wil gaan gamen. Ik heb een nieuw spel gekocht. Kent u het? Het heet: ‘Monsters uit de Doodsvallei.’
Dag hoor! (Ik zal een plaatje uit het reclameblaadje erbij plakken). Uw kleinzoon Stefan.’
‘Grr. Gr!!’ zei opa toen hij in zijn boek las wat Stefan erin had geschreven.
‘Ik haat slechte games. Vooruit, opa Krentenbol. In actie voor je kleinzoon.’
Opa stond rechtop en salueerde.
‘Yes Sir!’
De tegenaanval werd ingezet.
Toen de kinderen om een uur of vijf over de gang liepen, zagen ze een touwtje door de brievenbus naar binnen hangen.
‘Hé, Stefan, een touwtje. Wat zou dat zijn?’
Stefan haalde het aan de buitenkant eruit en samen keken ze waar het naar toe ging. Raad eens? Naar de bosjes. Shirley wond het touw op een bolletje. Na een tijdje trokken ze iets roods en bols te voorschijn. Het was een oude valhelm.
Opa had er een briefje in geplakt:
‘Stefan, zet deze valhelm vannacht op, of ga sporten in plaats van gamen. Krijg je ook geen kromme rug. Groeten van opa.’
Vraag 1: Hoe kwam het dat Stefan nachtmerries kreeg?
Vraag 2: Hoeveel tijd zit jij achter de computer?
Vraag 3. Als je hersens een bibliotheek zijn, waarin je informatie opslaat, zou het dan goed zijn om horrorgames te spelen?
