“U bent de koning van mijn hart!”
Het is zondag. De christenen zijn weer vergaderd in de kerk en de dienst is begonnen.
Staande zingt de gemeente het openingslied voor die zondag.
“Heer der Here, koning der Koningen”…
De muzikanten laten zich helemaal gaan in hun aanbidding van de Heer. Het geluid zwelt aan. Ze
voelen zich geroerd.
God zelf de koning der koningen is ook de hemelse vader. Wat een “verheffend” idee!
Het ene lied volgt op het andere en voor een paar uur vergeten de gelovigen hun zorgen en
problemen. De preek zit heel goed in elkaar. Hij gaat over God, heel fijn, heel inspirerend en je kunt er
weer een weekje tegen. “Wat een fijne dienst, hè?” hoor je na afloop overal om je heen. Broeder,
zuster, we zijn koningskinderen, fijn hè? Tot volgende week, zo de Heer wil en wij leven.
Maar hoe zou God zich voelen?
Stel je voor dat er bezoek voor je komt en die persoon doet niets dan je vertellen hoe lief en aardig je
wel bent, maar je krijgt niet de tijd om hem koffie met gebak aan te bieden en een speciaal door jou
gekocht cadeau te geven. Een van de bezoekers gaat nog een toespraak houden over jouw karakter
en jouw goedheid. Dan staat iedereen weer op en gaat naar huis. Daar sta je nou met je goeie
gedrag. Je mooie, speciaal voor die dag gekochte cadeaus liggen op tafel. De strikken zitten er nog
omheen. Jouw persoonlijke briefjes blijven ongelezen. Je legt de pakjes teleurgesteld in de kast bij
alle andere cadeaus die je de vorige keren had willen geven…
Gekke situatie, hè?
Zou het niet heerlijk zijn als er een tijd van ontvangen was? Een stil moment? En later, als de Heer elk
van ons zijn persoonlijke aandacht en woord gegeven heeft, het getuigen, het laten zien aan de
anderen wat er in jouw pakje zat, dat zo liefdevol voor je was uitgezocht?
Een koning krijgt geschenken, maar bovenal geeft hij geschenken. Royaal, zodat iedereen ah! en oh!
roept. Hem overtreffen kun je niet. Weet je wat? We gaan naar die grote kast van God en maken een
paar van de pakjes open. Ben jij niet benieuwd wat er in zit? Maak maar rustig open en weet dat Gods
liefelijk aanzicht straalt omdat je van hem geniet.
Je mag ze houden, al die cadeaus. Ze vertellen hoeveel hij van je houdt en dat Hij je toekomst kent en
weet wat je nodig hebt voor de dagen die komen en de mensen die je gaat ontmoeten, voor je relaties
en je frustraties. Ze zijn om van te genieten. Wie weet heb je er een deze week nodig.
En dan stil zijn hand vasthouden en zijn troost ervaren…
Mijn lieve kinderen, ik geef jullie voor deze week een prachtig en koninklijk geschenk. Houd je handen
maar op. Deze handen zijn geschapen om mij te dienen, om te aaien en te troosten, om creatief mee
te zijn en ook je naaste te dienen. Ik geef je hemelse handcrème. Ik zalf je handen met olie. Zie je wel,
je handen druipen van olie. Ik zegen het werk van je handen, alles wat je doet. Zoals ik je hebt geleerd
te bidden: Geef ons heden het dagelijks brood. Brood is een product van arbeid, van ploegen, zaaien,
wieden, het resultaat van je zweten. Er zijn mensen die vruchteloos werken, maar jij zal resultaten
zien, vooruitgang, voldoening, omdat ik je handen zalf.
Met die handen van jou zul je anderen troosten en genezen. Je zult ze vouwen in een gebed en
omhoog heffen als dankoffer. Het zullen lieve, gevoelige handen zijn, niet altijd schoon, niet altijd
elegant, maar vol groeven en kerven van het zorgen voor je familie en vrienden.
Er gaat veel viezigheid door je handen, geld en vuilnis, pleisters en bloed, maar ik zie jouw handen als
schoon en warm.
Ja, jouw handen zijn voor mij een liefelijk offer. Mijn kinderen zalf en zegen ook de handen van
anderen met mijn handcrème.
Je hemelse vader.
