Zonder dat ze het van elkaar wisten vertelden ons afgelopen zondag ineens drie van onze kleinkinderen, dat ze een tattoo wilden laten zetten. ‘Oeit,’ zei een andere kleindochter, ‘dat moet je niet tegen oma zeggen, want die is er tegen. Ze is ook tegen piercings.’ De oudste, die nog al pittig is, een blond agentje, daagde mij dus uit. ‘Oma, kom maar op. Het staat nergens in de bijbel dat het niet mag.’ ‘Eh…in Leviticus, geloof ik. Ik weet zeker dat het in de bijbel staat.’ ‘Dat zal wel, waar dan, waar dan, kom op met je tekst oma.’ Gelukkig heb ik veel streepjes in mijn bijbel gezet, zodat ik de belangrijke stukken altijd terug kan vinden. Maar dit keer gebruikte ik even snel de concordantie. Wat is dat ouderwetse boek toch nog reuze gemakkelijk, zelfs in deze googletijd. En ja, binnen de kortste keren konden ze het met eigen ogen lezen. Leviticus 19: 28: ‘breng geen tatoeages aan. Ik ben de HEER.’ En hielp het dat ik met bijbelteksten smeet? Ja toch wel, want deze mooie jonge mensen willen wel graag doen wat Jezus van hen vraagt, prijst God daarvoor! Vroeger toen de jongelui van de Hoop in onze kerk kerkten lieten ze altijd hun tattoo’s weghalen als ze tot geloof kwamen, ook al kostte het erg veel geld en als bleef er een lelijk litteken over. En nu zullen daar de christenjongeren zomaar in die val lopen, omdat het zo algemeen geaccepteerd is. Dat is toch te gek? Daarom, geef ik jullie dus even deze hint: Ken je bijbel. Nu meer dan ooit!
