De kinderen gaan vaak bij opa’s buurman Bram naar het konijn kijken. Hij heeft een hokje voor het dier getimmerd tegen de zijmuur van het huis. Vandaag ook weer lopen ze door het piepende hekje en geven Door een lekkere dikke wortel. Door is echter vreselijk vies. Oude Bram kijkt niet genoeg naar het beest om. Het zachte grijze beest stinkt vreselijk en heeft een razende honger.
‘Bah!’ zegt Stefan. ‘Arm beest.’
‘Het is een schande.’ zucht Shirley.
‘Zullen we hem verschonen?’
Maar Bram is niet thuis en ze vinden nergens stro. Gelukkig kan opa hen helpen, zodat het konijn weer lekker droog komt te zitten. Als dank snuffelt hij wat door de tralies heen aan hun vingers.
‘Als het de volgende keer maar niet weer zo is.’ zegt Shirley. Stefan denkt na.
‘Ik weet wat, Shirley. We schrijven een brief naar oude Bram.’
‘O ja, en dan doen we net of het konijn de brief heeft geschreven.’ juicht Shirley, altijd in voor een grapje.
De volgende dag komt oude Bram bij Opa Krentenbol binnen met een brief van zijn konijn.
‘Moet je nou toch eens lezen.’ bromt hij. ‘Man, nou heeft Door, mijn konijn, mij een brief geschreven. Hoe kan dat nou?’
Opa Krentenbol lacht zich een kriek. Hardop leest hij de brief voor.
‘Liefe Bram. Ik stik van de honger en me luiers moeten ook vaker verschoont worden, want ik kan nog niet sellef naar de wc. Groeten van Door.’
Oude Bram staat heel stom te kijken. Opa schenkt maar gauw een kopje thee voor hem in en legt er troostend een krentenbol naast.
‘Hier man, voor de schrik. Enne… ik zou maar een beetje uitkijken met dat beest. Straks stopt ze jou in dat hok en gaat ze zelf in dat huis wonen.’
Oude Bram schudt ongelovig zijn hoofd.
‘Wat ik niet begrijp is: hoe kan dat beest nou bij mijn brievenbus?…’
‘Och,’ lacht opa, ‘Misschien heeft iemand hem een kontje gegeven.’
Vraag 1: Hoe kun je zien of een dier zich niet prettig voelt?
Vraag 2: Waarom is het gemeen om niet goed voor gevangen dieren te zorgen?
Vraag 3: Moeten christenen extra goed voor dieren zorgen?
