Het lijkt me vreselijk om opgesloten te zitten. In een cel en de deur dicht. Als je
er aan denkt begint je hart sneller te kloppen. Jarenlang heb ik aanvallen van
claustrofobie gehad. Natuurlijk ook door het bombardement van Rotterdam,
waar wij, mijn twee zusjes, mijn moeder en ik, middenin zaten, wegschuilend in
de kelderkast met een koffertje met kleren voor elk van ons binnen handbereik.
“Jezus help ons, Jezus help ons.” Daar heb ik leren bidden al was ik vijf.
Maar ook door de kast.
Toen ik wat ouder werd stopte mijn moeder mij wel in de kast als ik brutaal was.
Dan werd de sleutel omgedraaid en je rook en voelde de muffe jassen. Het
plekje was klein en alles was donker om je heen. Wat heeft het me geholpen dat ik wist dat de Heer
Jezus altijd bij mij is. Daarom wil de Heer jou deze week ook een prachtig koninklijk cadeau geven.
“Mijn kind, als de muren op je afkomen, als je in het donker tast, als je nergens uitkomst ziet, dan heb
je dit grote cadeau nodig. Maak het maar open. Ik kocht het voor je met een dure prijs. Het bloed van
Jezus. Het kostte hem bloed, zweet en tranen, ja alles.
Zul je het ook zo waarderen? Ga dan nooit meer tegen een dichte muur aan zitten kijken, maar
gebruik dit geschenk.
Er zit … een venster in. Een venster op de toekomst. Visie in deze hopeloze wereld. Hoop waardoor je
moed krijgt om verder te leven. Uitzicht op de hemel. Verwachting van het Koninkrijk van God. Het zijn
geen fata morgana’s die ik je voorspiegel. Het is de echte realiteit. Hemel en aarde zullen voorbij
gaan, maar mijn woorden zullen geenszins voorbij gaan. Je ziekte, je pijn, je hopeloosheid, je
moedeloosheid, je wanhoop, kunnen je niet langer gevangen houden. Vestig je aandacht maar op
Jezus, mijn zoon, de voleinder van je geloof.”
