ILL. 001 Opzij voor Gods woord
Een slagschip op weg naar de thuishaven in Engeland, voer eens in dichte mist vlak langs de kust.
‘Toeoeoet!’ blies de misthoorn.
Het was een naargeestig geluid.
De stuurman en de kapitein moesten goed uitkijken waar ze voeren.
Er waren uitkijkposten uitgezet om te helpen kijken, want radar was nog niet uitgevonden. Plotseling doemde uit de mist een donker gevaarte op met een zwaaiend licht.
De kapitein schrok hevig.
Hij pakte de grote scheepsroeper en riep: ‘Hier kapitein Thompson van de Independence, Ga ogenblikkelijk opzij. Herhaal! Opzij, twintig graden stuurboord.’
De stuurman hield het grote rad stevig in handen en met een verbeten gezicht bleef hij, zoals de kapitein hem beval, rechtdoor varen. Daar klonk van over het water een stem: ‘Hier matroos Stevens, U moet opzij, Independence. Twintig graden stuurboord. Herhaal: Ga direct opzij!’
‘Wel nou nog mooier,’ mopperde de kapitein. ‘Zo’n stomme matroos. Waar is zijn kapitein? Laten ze maar gauw maken dat ze weg komen.’
Hij greep naar zijn roeper en schreeuwde: ‘Hallo, Stevens… hier kapitein Thompson… Dit is een slagschip, herhaal slagschip. Ga ogenblikkelijk opzij, anders gebeurt er iets verschrikkelijks met jullie… Twintig graden stuurboord!’
Even was het stil! Gespannen trachtte iedereen door de dichte mist heen te kijken. Zou het andere schip opzij gaan? Dan klonk weer de stem van de matroos uit de richting van het donkere gevaarte dat angstwekkend dichterbij kwam.
‘Kapitein, ga ogenblikkelijk opzij! U bent dan wel een slagschip, maar dit is een VUURTOREN!
Bliksemsnel gaf de stomverbaasde kapitein het bevel: ‘Twintig graden stuurboord!’
Gelukkig konden ze dit verhaal nog na vertellen.
Gods Woord is net als die vuurtoren. Het waarschuwt ons voor verkeerde dingen en wijst ons de weg in de duisternis. Sommige mensen denken het beter te weten dan de Bijbel.
Ze willen er niet naar luisteren. Toch kunnen ze dat maar beter wel doen. Anders strandt hun levensscheepje nog.
