Danny Moe, een Canadese evangelist, was eens bij mensen te logeren, toe de gastheer hem vroeg: ‘Wilt u soms mijn vogeltjes zien?’
‘Heel graag,’ zei Danny beleefd. Hij verwachtte twee of drie vogeltjes te zien in een kooitje, maar tot zijn grote verbazing, had de man wel honderdvijftig kanaries. Vol enthousiasme vertelde de man van zijn hobby. De mooiste exemplaren waren erbij in vele kleuren. Hij liet Danny ook een paar uitkomende eitjes zien. ’t Was fascinerend om te zien hoe die jonge beesten zich naar buiten worstelden! Een vogeltje had al een poot uit het ei, een ander twee, terwijl er ook een ei bij was, dat alleen nog maar scheuren vertoonde. Wat een krachtsinspanning van die kleine diertjes. Danny bleef er geruime tijd naar kijken.
‘Ik heb wel eens geholpen,’ zei de man, ‘heel voorzichtig de schaal opengebroken, maar ze gingen allemaal dood.’
Danny keek verbaasd. Hoe zou dat komen? … Ineens besefte hij dat de vogeltjes juist sterk worden van dat geworstel. Daar groeien ze van.
Omdat Danny prediker was, gebruikte hij dit voorbeeld in zijn preken.
Want het is met ons mensen net eender. Als God alle moeilijkheden van ons zou wegnemen, zouden we nooit sterk worden.
.
