Stefan en Shirley passen op de tweeling van de buren. Dat moet wel, want de vader van de buurvrouw is plotseling erg ziek geworden. En moeder kan niet oppassen, omdat ze een afspraak bij de tandarts heeft. Zodra ze klaar is zal ze hen komen aflossen.
‘Kom maar bij me zitten,’ zegt Shirley moederlijk. Ze heeft haar eigen voorleesboek meegenomen. ‘Luister goed. Dit verhaal gaat over een beer, die zijn zusje kwijt is.’
Maar Yvette en Yvanka willen liever achter elkaar aanrennen om de tafel. Dat is veel spannender.
”t Is een stom boek.’ zegt Stefan, ‘Kom maar met mijn Playmobil spelen, hoor!’
Yvette en Yanka krijgen een van de playmobilpopjes, die hij meegenomen heeft… Stefan verzint er wel een leuk verhaaltje bij, maar na een paar minuten wil Yvette per se het popje van Yvanka. Getrek en geruk. Gekrijs en gehuil. Stefan en Shirley worden er haast gek van. Ook de limonade en het speculaasje houden de wildebrassen maar even zoet. Zodra het op is begint het lieve leven weer. Om een kleinigheidje maken ze slaande ruzie. Het lijkt wel een mini-oorlog.
Stefan en Shirley zijn wanhopig. Hoe moeten ze dit aanpakken?
‘Laten we opa bellen,’ zegt Shirley ten einde raad.
‘Misschien heeft hij een idee.’
Opa zit met een ernstig gezicht de krant te lezen. Een ouderwets brilletje hangt op het puntje van zijn neus.
‘Foei toch!’ moppert hij, ‘Wat een nare krant. Er staan bijna alleen maar oorlogsberichten in…’
Dan rinkelt de telefoon. Het is Stefan.
‘Opa,’ klinkt het benauwd. ‘Wij passen op de tweeling van de buren, maar ze maken steeds ruzie. Wat moeten we doen?’
‘Heb je krentenbollen?’ vraagt opa optimistisch. Nee, die heeft Stefan natuurlijk niet voorradig. Opa wrijft even met z’n vrije hand over zijn dikke buik. Voor hem zijn krentenbollen een goeie oplossing voor een gespannen situatie.
Ineens krijgt hij een idee.
‘Maak voor elk een vredesmuis.’ stelt hij voor…
Als moeder van de tandarts terugkomt, vindt ze een heerlijk vredige toestand in het huis van de buren. Stefan en Shirley hebben van een papieren zakdoek voor elk van de kinderen een muis gemaakt. Een muis met oortjes een staartje, twee oogjes en een snor.
Zachtjes trekken Yvanka en Yvette de diertjes aan een garen draadje over de vloer. Ze lopen op hun tenen, want een vredesmuis is een bang diertje. Hij kan niet tegen lawaai. En helemaal niet tegen ruzie. Moeder lacht.
‘Dat de tweeling zo vredig speelt, mag wel in de krant.’ zegt ze. ‘Zou opa niet een fabriekje kunnen beginnen van vredesmuizen? Wat mij betreft mag het best een vredesmuizenplaag worden op de wereld.’
Vraag 1: Is ruzie ook oorlog?
Vraag 2: Is het Gods schuld dat kinderen ruzie maken?
Vraag 3: Hoe kun je een beetje vrede maken?
