David is zo druk geweest. Nu kan hij niet in slaap komen. Vanmiddag heeft hij een hele poos buiten gevoetbald met zijn nieuwe bal. Het is een leren bal. Die moet je oppompen met een fietspomp. David kan al heel hard schieten. Soms schopt een andere jongen wel eens verkeerd. Dan roept David: Hé, ik sta hier, hoor! Ricky, een van de buurjongens, deed net of hij telkens viel. Daar moest David erg om lachen. Toen het ging regenen is David binnen met zijn oom gaan stoeien. Die tilde hem aan zijn voeten omhoog en zwaaide hem heen en weer. David gilde van plezier. Nu hij in bed ligt kan hij niet slapen. O ja, hij is er al een paar keer uit geweest. 
Om een plasje te doen, om een beetje water te drinken. Om mamma een kusje te geven. Maar denk je dat dat helpt? Nee hoor! Nog steeds wil de slaap niet komen. Weet je wat? zegt mamma tenslotte. Ik zal bidden. Ze legt haar hand op Davids hoofd en zegent hem in de naam van de Heer Jezus. Dat helpt wel. Echt. Binnen vijf minuten vallen Davids ogen dicht. Zie je hem daar liggen onder zijn dekbed met de auto erop? En zie je wat daar naast hem op het kussen ligt? Juist. Zijn voetbal. Daar gaat hij morgen weer mee spelen.
